Milli himinhárra fjalla

heilladísir standa vörð,

Þar í hjúpi hvítra mjalla

hvíla veit ég lítinn fjörð.

Þangað hjartans straumar streyma,

Stöðugt þangað beinist þrá,

Þar á andinn ennþá heima

eins og lífs míns vori á.

 

Þarna björtu bernskuárin

birtust mér í gleðidraum,

þarna felldi fyrstu tárin

fárátt barn við tímans straum.

Þarna ástúð minnar móður

mínum sorgum huggun fann.

Þarna fyrst mig faðir góður

fræddi um Guð og sannleikann.

 

Þá var ljúft að lifa og vaka,

- lífsins sumarmorgni á, -

yndissöngva undir taka,

undralönd í hilling sjá,

finna blíðan blæ á vanga

blómin lesa um grund og hól.

Slík var æska gæfuganga

glaðir undir himinsól.

 

Enn frá blómum æskudaga

ilminn leggur fyrir vit,

Ennþá finn ég fanga og draga

Forna tímans sólskinsglit.

Minninganna margt er sporið

markað djúps í Helga jörð.

Aldrei gleymist æskuvorið

yndislegt við Stöðvarfjörð.